Do Walencji przybyłam w marcu ubiegłego roku, przy okazji obchodów hiszpańskiego Święta Ognia, czyli Las Fallas de Valencia (klik). To, co zastałam na miejscu, nawet nie śniło mi się po nocach. Wiedziałam, że będzie tłoczno, ale takimi tłumami ja tam byłam po prostu przerażona. W każdym razie, nie udało mi się zobaczyć w mieście tego, co planowałam, bo albo obiekty były zamknięte, albo trudno dostępne i zatłoczone. Dlatego do Walencji jeszcze powrócę, bo tak naprawdę nie poznałam tego miasta i wcale się nim nie nasyciłam. W trakcie zeszłorocznej wizyty uciekałam z centrum na obrzeża albo wspinałam się na punkty widokowe, żeby złapać oddech od tłumów i popatrzeć na miasto z innej perspektywy.
Lubię patrzeć z góry na miasto. Wtedy widać tę niekończącą się przestrzeń. Przed podróżą do konkretnego miejsca zawsze sprawdzam, czy są jakieś punkty widokowe. Fajnie zobaczyć miasto w całej okazałości, z nieco innej perspektywy. Wcześniej pisałam już o punktach widokowych w Madrycie i Sewilli, a tym razem chciałam Wam pokazać Walencję z lotu ptaka.
1. Katedralna dzwonnica El Miguelete
- Adres: Pça. de la Reina, s/n, Ciutat Vella, 46001 València
- Strona internetowa: El Miguelete
- Godziny otwarcia: poniedziałek-piątek godz. 10:00-18:45, sobota-niedziela godz. 10:00-14:30 oraz 15:30-18:45
- Cennik: 2,5 € normalny, 1,5 € ulgowy, 1 € dla mieszkańców Walencji
To bez wątpienia jeden z symbolicznych zabytków miasta. Wieżę widać niemal z każdego zakamarka miasta, pięknie komponuje się z panoramą walenckiej metropolii. Ta pochodząca z późnego średniowieczna wieża, czasem nazywana po prostu El Miguelete, jest połączona z katedrą w Walencji. Wybudowano ją w 1381 roku. Ma ośmiokątny plan i solidny wygląd. Wysoka jest na 51 metrów, a na szczyt prowadzi 206 dość wysokich i krętych stopni, a więc trzeba się nieco napocić, żeby wdrapać się na jej szczyt. Najwyższe piętro wyposażone jest w ostrołukowe okna i wieńczy je XVIII-wieczny dzwon – Miguel – skąd też pochodzi nazwa wieży.
Na górze czeka na nas panoramiczny widok na okolicę, a także Miguel, czyli masywny dzwon, który bije o każdej pełnej godzinie. Z tamtejszego tarasu widokowego bez problemu zobaczymy wieże i dachy okolicznych kościołów oraz budowli (np. głównego miejskiego targowiska). Na pierwszym planie widać przede wszystkim zabytkową część Walencji, ale w oddali dostrzec można także Miasto Sztuki i Nauki, port, morze oraz góry, które otaczają miasto. Minusem jest to, że dzwonnica otoczona jest kratami, z wiadomych przyczyn, co utrudnia nieco rozkoszowaniem się w pełni otaczającymi nas widokami. Warto wiedzieć, że wejście na dzwonnicę znajduje się od strony barokowej bramy przy Placu de la Reina, a nie od strony Katedry.
2. Wieża kościoła Santa Caterina
- Adres: Pl. de Santa Caterina, 8, Ciutat Vella, 46001 València
- Strona internetowa: brak
- Godziny otwarcia: poniedziałek-niedziela, godz. 11:00-13:00 oraz 19:00-20:00
- Cennik: 2 €
Nieopodal walenckiej Katedry znajduje się inny obiekt sakralny – Iglesia de Santa Caterina, a wraz z nim kolejna dzwonnica. Jest ona prawie połowę niższa niż El Miguelete, a do pokonania jest „jedynie” 128 stopni. Z racji tego, że jest niższa, od swojego poprzednika, to widoki nie będę tak imponujące, chociaż mnie urzekły. Zdecydowanym plusem jest to, że możemy z niej podziwiać El Miguelete. Chociaż sam kościół jest budowlą gotycką, to dzwonnica reprezentuje styl barokowy – pochodzi z XVII wieku i jest atrakcją tego zabytkowego kompleksu.
A gdy zejdziecie już z wieży, dwa kroki dalej znajduje się magiczne miejsce – Horchatería de Santa Catalina, w którym zaznacie prawdziwego szczęścia. No dobra, napijecie się horchaty, a to prawie to samo 🙂 Horchata lub też orxata, to przysmak mlekopodobny pochodzący właśnie z Walencji, chociaż z mlekiem nie ma nic wspólnego. Napój ten wytwarzany jest z orzeszków cibory jadalnej (zwanej inaczej migdałem ziemnym), który powstaje po roztarciu do pełnej gładkości chufas (czyli migdałków) z wodą i dodatkiem cukru. Orzech ten rośnie głównie w Walencji i na pobliskim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Trudno opisać ten napój, ale w smaku przypomina świeżo wyciskany sok z marchwi pomieszany z aromatem migdałowo-kokosowym. Po prostu pycha! Świetnie gasi pragnienie i dodaje energii na dalsze zwiedzanie miasta. Horchatería de Santa Catalina, o której wspominam jest najbardziej znana w całym mieście i istnieje już od przeszło dwóch wieków, o czym przypomina piękny szyld z malowanych ręcznie płytek azulejos. Nie jest łatwo się tam dostać, bo po horchatę ustawia się długa kolejka, czemu trudno się dziwić. Po prostu niebo w gębie 🙂
3. Brama Torres de Serranos
- Adres: Plaça dels Furs, s/n, Ciutat Vella, 46003 València
- Strona internetowa: brak
- Godziny otwarcia: poniedziałek-niedziela, godz. 10:00-17:30
- Cennik: 2 €
To jedna z dwóch bliźniaczych wież, które znajdują się po przeciwległych stronach miasta. Zbudowano je w latach 1392-1398. Wieża Serranos miała bronić wschodniej, najczęściej używanej drogi wjazdowej do starej Walencji. Składa się z dwóch pięciokątnych sześcianów flankujących bramę z łukiem półkolistym. Fasada wewnętrzna ma duże otwory w kształcie łuków, zaprojektowane do służenia jako trybuny. To właśnie przy niej uroczyście witano powracających do miasta królów i przybywających zagranicznych oficjeli. Pod koniec XVI wieku wieżę przemianowano na więzienie, a podczas wojny domowej w Hiszpanii w latach 30. XX wieku przechowywano w niej bezcenne dzieła sztuki z Muzeum Prado w Madrycie. Aktualnie Torres de Serranos udostępnione są turystom, a z ich korony można podziwiać widok na mosty przebiegające dawniej nad rzeką Turia, a dziś będące częścią Parku Turia. Dobrze widać też nieodległą wieżę oraz kopułę katedry. Spełniają również ważną rolę podczas obchodów miejskich uroczystości i fiest. To właśnie wizerunek tej wieży umieszczony jest na licznych pocztówkach z Walencji.
4. Brama Torres de Quart
- Adres: Plaza de Santa Úrsula 1, 46003 Valencia
- Strona internetowa: brak
- Godziny otwarcia: poniedziałek-niedziela, godz. 10:00-19:00
- Cennik: 2 €
To druga z bliźniaczych wież wybudowanych w XIV wieku. Torres de Quart miała ochraniać wjazdu do miasta z zachodniej strony. Reprezentuje architekturę obronną późnego gotyku śródziemnomorskiego. Nie posiada praktycznie żadnych elementów dekoracyjnych. Nad bramą znajduje się dodatkowy taras z blankami, z którego strażnicy mogli razić przeciwnika próbującego ją sforsować z rozmaitej broni. Kiedyś w tej wieży mieściło się więzienie dla kobiet. Torres de Quart oferuje przede wszystkim widok na panoramę starego miasta, choć większość najważniejszych obiektów nie jest dobrze widoczna.
Wszystkie zdjęcia umieszczone w tym poście są moją własnością, chyba że zaznaczono inaczej. Kopiowanie i używanie bez mojej zgody jest zabronione.
kobiecaintuicja.com 
A wiadomo z jakiej broni rażono nieproszonych gości? Mi pzypomniało się że w dawnych czasach taką bronią była… kasza….
Pięknie tam! Nie ukrywam, że bardzo lubię oglądać miasta właśnie z lotu ptaka!