Łódź nazywana jest stolicą polskiego filmu. W przestrzeni całego miasta powstały liczne filmy i seriale, na ulicy Piotrkowskiej znajduje się słynna Aleja Gwiazd, a Łódzka Szkoła Filmowa uchodzi za jedną najlepszych tego typu placówek oświatowych w naszym kraju. W poprzednim stuleciu Łódź była polskim Hollywood, zwana żartobliwie HollyŁódź – to właśnie tutaj powstawały kultowe bajki, a także niezapomniane produkcje filmowe. „Akademia Pana Kleksa”, „Kingsajz”, „Ziemia obiecana”, „Reksio” czy „Potop” – kojarzycie te tytuły? Bo właśnie w Muzeum Kinematografii w Łodzi możemy podziwiać wszelkiego rodzaju rekwizyty, które „wystąpiły” w największych polskich produkcjach. Plakaty, elementy scenografii oraz urządzenia techniczne związane z produkcją filmową – to tylko niektóre atrakcje, którym możemy się przyjrzeć we wnętrzach łódzkiego Muzeum Kinematografii. Dzisiaj to miejsce jest hołdem dla polskiej kinematografii. Wizyta w tym muzeum będzie nie lada frajdą dla każdego szanującego się kinomana 🙂

Muzeum Kinematografii – o historii słów kilka

Historia muzeum sięga 1976 roku, kiedy to Muzeum Historii Miasta Łodzi zadecydowało, by otworzyć Dział Kultury Filmowej i Teatralnej. Potem przekształcił się w samodzielną placówkę, a jej założycielem i pierwszym dyrektorem był dr Antoni Szram. W związku ze zmianą właściciela pałac został gruntownie wyremontowany i przystosowany do nowych potrzeb. Od 1 kwietnia 1986 roku pałac Karola i Anny Scheiblerów stał się oficjalną siedzibą łódzkiego Muzeum Kinematografii. Po przejęciu pałacu przez Muzeum Kinematografii w latach 80. XX wieku, gruntowny remont objął piwnice, które przystosowano do potrzeb wystawienniczych. Kolejnym przeobrażeniom uległa dawna wozownia, która została wyremontowana i adaptowana na potrzeby kina studyjnego Kinematograf. Nowe Millenium przyniosło dla budynku kolejne zmiany wiążące się z przystosowaniem przestrzeni wystawienniczych do potrzeb zwiedzających z niepełnosprawnościami.

Muzeum Kinematografii w Łodzi jest jedyną placówką o tym profilu znajdującą się w Polsce. Zgromadzono w nim około 50 tysięcy eksponatów związanych z historią polskiego filmu. Obok urządzeń z dziedziny techniki filmowej, często unikatowych, w zbiorach muzeum znajduje się tu ponad 1000 taśm celuloidowych i video. O historii kina opowiadają liczne pamiątki z planów filmowych, projekty scenograficzne, projekty kostiumów, a także nagrody zdobywane przez znanych filmowców.

Pałac Scheiblerów – przepiękna siedziba Muzeum

Już samo umiejscowienie Muzeum jest niezwykłe. Placówka znajduje się w dawnym pałacu Karola i Anny Scheiblerów, który z kolei położony jest w pobliżu łódzkiej Szkoły Filmowej. Pałac wybudowano w połowie XIX wieku i stanowił siedzibę imigranta Karola Scheiblera – jednego z ówczesnych najpotężniejszych potentatów przemysłu włókienniczego w Łodzi. Jego rodzina w tamtym okresie posiadała własne imperium, które zajmowało aż jedną szóstą powierzchni Łodzi! Wraz z upływem lat i wzrostem fortuny budynek ten został rozbudowany i zmieniony w neorenesansowy pałac pełniący funkcję rezydencji Scheiblerów. Potomkowie przemysłowca zamieszkiwali w budynku aż do roku 1932, później mieściła się w nim dyrekcja firmy. Czas wojen był dla budynku łaskawy – pałac przetrwał w dobrym stanie. Z czasem stał się siedzibą rektoratu Politechniki Łódzkiej i różnych instytucji edukacyjno-kulturalnych. Od 1986 roku pełni funkcję siedziby Muzeum Kinematografii.

Co prawda nie przetrwało zbyt wiele wnętrz, ale za to są znakomicie zachowane – można sobie wyobrazić, że cały pałac był tak piękne udekorowany. Wyposażenie pałacu sprowadzono z Berlina, Drezna oraz Paryża. Do najciekawszych pomieszczeń należy m.in.: gabinet, sala lustrzana, jadalnia, pokój mauretański czy neorokokowa sypialnia. W ich wnętrzach znajdują się boazerie, wzorzyste tapety i malowidła, cenne piece kafelkowe oraz kredensy. W gabinecie byłego właściciela widnieje cenna mozaika weneckiego sztukatora Antonio Salviati’ego z 1886 roku. Natomiast nie zachowało się wyposażenie apartamentów prywatnych na I piętrze, poza sztukateriami sufitów, posadzką w łazience oraz częścią oryginalnej stolarki okiennej. Dziś są to sale wystaw czasowych Muzeum.

Co ciekawe, wnętrza pałacu służyły jako plan filmowy dla około trzydziestu filmów, seriali oraz spektakli teatralnych. Wśród znanych tytułów znalazły się „Ziemia obiecana”, „Stawka większa niż życie”, „Lalka” czy zagraniczny „Komisarz Alex”.

Wystawa Łódź Filmowa – polska filmografia od kuchni

Wystawa „Łódź filmowa” pokazuje narodziny i rozwój nowego rodzaju rozrywki – filmu. Początki sięgają XIX wieku, przechodzą przez okres międzywojenny, docierając aż do czasów nam współczesnych. Wystawa podzielona jest chronologicznie, a eksponaty na niej prezentowane są bardzo różnorodne.

Pierwsza część ekspozycji dotyczy powstania i pierwszego okresu rozwoju nowej rozrywki. Możemy podziwiać pierwsze aparaty optyczne służące do wyświetlania nieruchomych obrazów na ścianie, unikatowe urządzenia pozwalające oglądać stereoskopowe fotografie, a nawet rysowane, ruchome filmy. Należą do nich różnego rodzaju latarnie magiczne, kinetoskopy i domowe projektory. Jednak największą – dosłownie i w przenośni – atrakcją jest oryginalny fotoplastikon Kaiser-Panorama z roku 1900, w którym jednocześnie obrazy może oglądać 25 osób. To jedyne takie urządzenie z fabryki Augusta Fuhrmanna znajdujące się w Polsce i jedno z pięciu ocalałych na świecie.

Kolejna część ekspozycji to epoka międzywojenna – okres rozkwitu filmowej rozrywki. Zbiór programów filmowych kin, plakaty i fotosy, a nawet oryginalna suknia Jadwigi Smosarskiej – jednej z największych aktorek tamtych czasów. Wszystkie te eksponaty wprowadzają nas w klimat czasów, kiedy kino szturmem zdobywało swoich wielbicieli i biło rekordy popularności.

Ostania część wystawy prezentuje powojenny rozkwit filmowej Łodzi. Powstanie Łódzkiej Szkoły Filmowej, Wytwórni Filmów Fabularnych, Se-ma-fora, Opus Filmu i innych. Znajdują się tu również pamiątki podarowane przez wielkich aktorów i reżyserów – scenariusze, fotografie, kostiumy, elementy wyposażenia planów zdjęciowych.

Wystawa Pałac Pełen Bajek – coś dla starszych i młodszych kinomanów

Bohaterami wystawy są najbardziej znane postaci z polskich filmów animowanych, takie jak Miś Uszatek, Reksio czy Filemon z Bonifacym. To raj dla wszystkich, bez względu na wiek – dorośli mogą udać się w sentymentalną podróż do przeszłości przypominając sobie czasy dzieciństwa, a ci młodsi mają szansę zapoznać się z kultowymi bohaterami, którzy pomimo tego, że na karku mają już dobrych kilkadziesiąt lat, to w ogóle się nie starzeją.

Wystawa znajduje się na przytulnym drewnianym strychu, gdzie każdy bohater ma własny pokój. Można zobaczyć, jak swoją budę urządził zaradny Reksio lub przenieść się na biegun polarny wprost do igloo sympatycznego Pingwina Pik-Poka. To jednak nie wszystko. Miłośnicy morskich wojaży mogą stanąć za sterem statku Bolka i Lolka, wyposażonego w prawdziwe liny okrętowe oraz koło ratunkowe. Jednak najchętniej odwiedzanym rezydentem tej części wystawy jest bez wątpienia Miś Uszatek. Możemy nie tylko zajrzeć do pokoiku sympatycznego niedźwiadka, ale również zobaczyć, co Uszatek trzyma w szafie. W pomieszczeniu stoi także łóżeczko ze słynną niebieską piżamką w kratkę, telewizor i oryginalna kukiełka misia z filmów realizowanych w Se-ma-forze. Niedaleko znajduje się jej powiększona replika w formie przytulanki. Uszatek szykuje się do spania, a tymczasem nieopodal nad Doliną Muminków wschodzi słońce. Zdjęcie z rodziną sympatycznych trolli wraz z Małą Mi to świetna pamiątka – wiem, co mówię. Co prawda Muminki wyglądają normalnie, tzn. tak jak w bajce, za mój ulubieniec Włóczykij ma „nieco” demoniczny wyraz twarzy, a Mała Mi wygląda, jakby nie spała od co najmniej tygodnia… 😀

Czy wspominałam, że to moja ulubiona cześć Muzeum? 🙂

Kino Kinematograf

A gdy po zwiedzaniu Muzeum będziemy czuli niedosyt, możemy udać się na seans do kina Kinematograf, które również znajduje się w budynku. Od 2006 roku kino działa w dawnej wozowni połączonej z zabytkowym XIX-wiecznym pałacem. Wyposażone jest w wysokiej klasy projektor cyfrowy klasy 2K i nagłośnienie Dolby Digital oraz – co jest dziś wielką rzadkością – nowoczesny sprzęt do wyświetlania filmów z taśmy 35 i 16 mm. Kino Kinematograf jest członkiem Sieci Kin Studyjnych.

Wśród ceglanych ścian, na wygodnych fotelach można oglądać obrazy najnowsze i te sprzed lat, zarówno filmy polskie, jak i klasykę światową. Tu można odkrywać kino z całym jego bogactwem i różnorodnością: obok pełnometrażowych filmów fabularnych wyświetlane są dokumenty, animacje, formy eksperymentalne. Można uczestniczyć w festiwalach i przeglądach filmowych, wysłuchać prelekcji i wykładów tematycznych, spotkać się z osobistościami z kręgu X Muzy – reżyserami, aktorami, operatorami, kompozytorami, twórcami animacji, krytykami.

Ceny biletów: normalny: 19 zł, ulgowy: 17 zł

Informacje praktyczne

• Adres: pl. Zwycięstwa 1, Łódź
• Strona internetowa: Muzeum Kinematografii
• Godziny otwarcia: poniedziałek i wtorek – nieczynne; środa i czwartek, godz. 9:00-16:00; piątek, sobota, niedziela, godz. 11:00-18:00
• Cennik biletów: normalny 28 zł, ulgowy 18 zł, dzieci do 7 lat – bezpłatnie, Karta Łodzianina normalny 25 zł / ulgowy 15 zł, Karta Dużej Rodziny normalny 25 zł / ulgowy 15 zł
• Ostatnie wejście zwiedzających na wystawy 45 min przed zamknięciem muzeum.

Wszystkie zdjęcia umieszczone w tym poście są moją własnością, chyba że zaznaczono inaczej. Kopiowanie i używanie bez mojej zgody jest zabronione.

Jeśli podobał Ci się mój wpis, albo czujesz się zainspirowana/y to zostaw komentarz lub lajka. Możesz także pomóc w rozwoju bloga niewielką wpłatą – symbolicznym kosztem kawy! Dziękuję 🙂

Za zaproszenie dziękuję: