Produkcja Nadine Lebali to kandydat do Oscara w kategorii Najlepszy film nieanglojęzyczny. „Kefanarum” to prawdziwy rollercoaster emocji, który łamie serce na pół i na długo nie pozwala o sobie zapomnieć.

12-letniego Zaina poznajemy na sali sądowej. Jak się okazuje, dopuściła się on brutalnego czynu, za który grozi mu kilkunastoletnia odsiadka w więzieniu. Jednak nie to szokuje najbardziej. Wraz z nim są jego rodzice, którzy zostają przez niego osądzeni za to, że wydali go na świat… Wydaje się pokręcone? Nie, gdy dokładnie przyjrzymy się historii małego Zaina.

Chłopak wychowuje się w bejruckich slumsach, w świecie pełnym przemocy, ubóstwa i patologii. Dodatkowo brak miłości ze strony rodziców oraz biedy, która była przyczyną tego, że według prawa po prostu nie istnieje – nie posiada żadnych dokumentów zaświadczających o tym. Ojciec i matka wegetują z gromadą braci i sióstr Zejna w zaniedbanej ruderze, dodatkowo płodząc kolejne dzieci. Te z kolei wychowują się same, głównie na ulicy. Punktem kulminacyjnym jest sytuacja, w której rodzice Zaina decydują się wydać za mąż jego ukochaną siostrę za dużo starszego właściciela sklepu. Postanawia uciec z domu i rozpoczyna samotną tułaczkę po mieście. Na swojej drodze spotyka etiopską imigrantkę Rahil, która w tajemnicy przed światem wychowuje małego synka, Jonasa. Mamy więc do czynienia z kontrastem – Rahil, pomimo trudności i przeciwności losu, darzy swoje dziecko największą i najprawdziwszą matczyną miłością, czyli uczuciem, którego nigdy nie doświadczył Zain.

Pomimo dramatycznych warunków, w jakich przyszło żyć Zainowi, chłopiec nie jest pozbawiony wyższych uczuć. Nad życie kocha i troszczy się o swoją siostrę, a gdy na swojej drodze poznaje Rahil i jej synka, bezinteresownie opiekuje się małym Jonasem, dbając o niego i nie pozwalając, by stała mu się jakakolwiek krzywda.

Odtwórca głównej roli nosi takie samo imię jak grany przez niego bohater – Zain Al Rafeea. Autentyczność przedstawionej historii wynika z tego, że jest ona częściowo oparta na prawdziwych wydarzeniach z życia Zaina Al Fareea. W 2012 roku rodzina chłopca przeniosła się do Libanu. Marzenie o lepszym życiu w Szwecji czy chęć rozpoczęcia nauki w szkole to wątki wręcz autobiograficzne, które sprawiają, że przez większość filmu gra on właściwie samego siebie. Z kolei jego filmowa siostra – Cedra Izam – została wybrana do tej roli przez Leban prosto z ulic Bejrutu.

To historia małego Zaina, który stara się przetrwać w brutalnym świecie bejruckich slumsów. To świat pełen ubóstwa, patologii i przemocy, w którym nie ma miejsca na dziecięcą radość. Każdy dzień to walka o przetrwanie. Historia Zaina rozrywa serce na pół. Nadine Lebaki ukazała świat oczami małego chłopca, by poruszyć problem ubóstwa i patologii, w którym dorastają dzieci trzeciego świata. „Kafarnaum” to historia, obok której nie można przejść obojętnie, wyciska z widza emocje i całkowicie angażuje. Można powiedzieć, że to taki rollercoaster emocjonalny, który ma ogromną siłę rażenia. Z całą pewnością Zain i jego opowieść na długo z nami pozostanie.

„Kafarnaum”