Gruzja jest bliska mojemu sercu. Przywiozłam z niej wiele pięknych wspomnień, a na samą myśl robi mi się miło na duszy. Chętnie bym tam powróciła. Jako świadomy człowiek zdaję sobie jednak sprawę, że kultura gruzińska jest odmienna od naszej i ciężko nam jest zrozumieć pewne sytuacje czy zachowania. Oczywiście w trakcie mojego krótkiego pobytu mieszkańcy pokazali się z jak najlepszej strony, to oczywiste. Jednak Stasia Bogusz zdołała dostrzec to, co tak skrzętnie Gruzini skrywają za fasadą. Efektem jej obserwacji jest książka „Pokazucha. Na gruzińskich zasadach”.

Tytułowa pokazucha oznacza życie prowadzone na pokaz, które nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Dla Gruzinów ważne jest, żeby pokazać się z jak najlepszej strony, nie ważne za jaką cenę. Budują szklane, nowoczesne domy, ale spod spodu widać grzyba, bo nie ocieplają ścian a zimą nie włączają kaloryfera, bo ich na to nie stać. Biorą kredyty na zakup nowego samochodu, ale nie mają za co go spłacać, bo pracy brak. Kiedy trzeba zorganizować ślub albo pogrzeb, cała rodzina jest zaangażowana finansowo, bo tak już po prostu jest. Gruzja to kraj patriarchalny, w którym mężczyźni stoją na pierwszym miejscu. Kobieta dla nich nadaje się tylko do rodzenia dzieci i usługiwaniu swoim mężczyznom. Jest wiele tradycji, które nam ciężko jest zrozumieć. Co ciekawe, wielu moich znajomych nadal ma przekonanie (jeszcze nie tak dawno sama takie miałam 🙂 ), że Gruzja to kraj dziki, niecywilizowany, brudny i biedny. Jest w tym sporo prawdy, ale czy tak bardzo różnimy się od Gruzinów?

Stasia Bogusz pisze, że Gruzja to kraj bardzo religijny (religią dominującą jest prawosławie), a słowo biskupa jest najświętsze, niezależnie czy jest ono prawdziwe czy nie. Gruzińskie społeczeństwo uważa, że kobieta to niższy gatunek człowieka i nie traktuje się jej poważnie. Przemoc domowa jest tam na porządku dziennym, a kobiety są zastraszane i boją się o tym rozmawiać. edukacja seksualna praktycznie nie istnieje, za to aborcja jest tam legalna. Osoby z niepełnosprawnościami są napiętnowane i powinny siedzieć zamknięte w domu, użalając się nad swoim marnym losem. Istnieje przekonanie, że ich dysfunkcje są karą bożą za grzechy. Mniejszości seksualne są dyskryminowane, a wręcz nawet prześladowane, pomimo zapisu w konstytucji o równości każdego człowieka. Nacjonalizm i wrogość szerzy się w zaskakującym tempie. Brzmi znajomo?

W książce Stasi Bogusz poznajemy zupełnie inne oblicze Gruzji. Nie ma tutaj mowy o ich powszechnie znanej gościnności, zapierających dech widokach czy suto zakrapianych biesiadach. Jest za to dyskryminacja, nietolerancja, obłuda i tytułowa pokazucha. Przeczytałam wiele książek o tym kraju, ale ta jest pierwszą, która przełamuje tabu na temat gruzińskiego społeczeństwa i pokazuje prawdziwe życie Gruzinów. Stasia Budzisz w swojej książce bada problemy kraju, który kojarzy nam się przede wszystkim z gościnnością, smaczną kuchnią i malowniczymi krajobrazami. Jej bohaterami są wykluczeni – osoby z niepełnosprawnościami, członkowie mniejszości LGBT, kobiety i mężczyźni – zwykli Gruzini, którzy czekają na prawdziwe zmiany. Razem z nimi autorka wchodzi za drzwi gruzińskich domów. Książka jest szokująca, ale trzeba ją przeczytać. Dla poszerzenia własnej świadomości, nie tylko bezpośrednio przed podróżą do tego kraju.

Za książkę dziękuję: