Anna Wintour – legendarna naczelna amerykańskiego „Vogue’a” oraz ikona branży modowej. Krótka fryzura i okulary to jej znak rozpoznawczy. Od ponad 30 lat kreuje trendy i rządzi światem mody. Niemal każdy szanujący się celebryta próbuje wkupić się w łaski Anny, by znaleźć się na okładce „Vouge’a” albo otrzymać zaproszenie na prestiżowy bal MET, zwanymi inaczej Oscarami Mody. Kim tak naprawdę jest Anna Wintour? Zagadkę tę stara się rozwiązać Amy Odell, autorka jej biografii.

Anna Wintour objęła stanowisko szefowej amerykańskiego „Vouge’a” ponad 30 lat temu i jest nią do dzisiaj. Wywodzi się z brytyjskiej klasy, a jej ojcem był dziennikarz, co znacznie ułatwiło jej własną karierę. Jednak swoje obecne miejsce zawdzięcza głównie swojej niezwykłej determinacji, pracowitości i ambicji. Od samego początku wiedziała, do czego dąży.  Wyrzucana drzwiami, wracała oknem. Intrygująca, utalentowana, nieco introwertyczna, zadziorna, uparta, zmierzająca do celu i wiedząca czego chce. Mimo wielu potknięć, nie zniechęca się i robi wszystko, by zrealizować wyznaczony cel – zarządzanie najważniejszym magazynem modowym świata. Bo moda to coś znacznie więcej niż tylko odpowiednie ubranie.

Anna Wintour uchodzi za zimną i oschłą, apodyktyczną i bezkompromisową osobę. Co niektórzy na brzmienie jej imienia dostają palpitacji serca. Podobno to właśnie Anna Wintour była inspiracją do stworzenia postaci despotycznej i oschłej redaktorki modowego magazynu, Mirandy Priestly z kultowego filmu “Diabeł ubiera się u Prady”. A jaka jest prawda? Amy Odell poświęca wiele lat na liczne rozmowy i zbieranie materiału o Annie. Jednak nie tworzy w swojej książce jednoznacznego portretu Anny Wintour. Według niektórych zimna, oschła, lakoniczna, wymagająca i samolubna, dla innych autorytet, chodzący profesjonalizm, pełna ciepła w stosunku do rodziny i przyjaciół. Autorka rozmawia z jej przyjaciółmi i współpracownikami, których nazwiska tworzą współczesną branżę modową, i kreśli portret kobiety charakteryzującej się przede wszystkim budzącymi podziw determinacją i intuicją, a przy tym wyjątkowo dyskretnej, wycofanej, chroniącej swoje życie prywatne.

Według niektórych zimna, oschła, lakoniczna, wymagająca i samolubna, dla innych autorytet, chodzący profesjonalizm, pełna ciepła w stosunku do rodziny i przyjaciół. Ja dostrzegam w niej też ludzką stronę. Za wszelką cenę chroni prywatność swoja i swojej rodziny, dla przyjaciół zrobi niemal wszystko, a nowym talentom – jeśli uzna, że warto –  pomaga się wspiąć po drabinach kariery w branży modowej. Amy Odell przedstawia prawdziwą, pełną Annę: jej sukcesy i porażki, sposób patrzenia na świat, priorytety życiowe i to, co rozgrywa się za kulisami pokazów mody.

To biografia pełna ciekawostek, wypowiedzi byłych współpracowników Anny oraz osób z jej otoczenia. Czyta się ją bardzo przyjemnie, niczym dobrą powieść obyczajową o dziewczynie, która wymarzyła sobie sukces i zrobiła wszystko, by go odnieść. Jedyne, czego zabrakło w tej książce, to fotografii odnoszących się do konkretnych wspomnień i sytuacji z życia Anny. Przyjemna i lekka lektura o jednej z najważniejszych ikon XX wieku.

Za ksiązkę dziękuję: