Hiszpański temperament w połączeniu ze świetnymi kreacjami aktorskimi, doskonałym wokalem i perfekcyjną choreografią to przepis na znakomite show.

Pepa (Małgorzata Regent) to popularna aktorka w średnim wieku, która beznadziejnie zakochana jest w niejakim Ivanie (Dariusz Kordek) – jednym z największych amantów w okolicy, który przed laty porzucił dla niej swoją żonę. Pewnego dnia wali się jej cały świat, gdyż okazuje się, że teraz to ona została porzucona dla znacznie młodszej kochanki. Zrozpaczona i zdesperowana aktorka wyrusza w poszukiwania niewiernego kochanka, jednak przez przypadek, na swojej drodze spotyka jego byłą żonę – Lucię (Anna Sztejner),  syna Carlosa (Maciej Pawlak) wraz z narzeczoną (Natalia Piotrowska), a także jego nową „ofiarę” – Paulinę (Marta Wardyńska). Co może wyniknąć ze spotkania tak barwnych postaci? Tego nie mogę zdradzić, trzeba samemu zobaczyć. Uchylę rąbka tajemnicy i powiem, że nie będzie nudno, wręcz przeciwnie. W trakcie spektaklu mamy do czynienia z różnymi zwrotami akcji, które przeplatane są humorystycznymi dialogami, by za chwilę odpłynąć przy nastrojowych utworach wykonywanych przez głównych bohaterów.

Małgorzata Regent jest świetną aktorką, co udowodniła rolą Pepy. To właśnie na jej postaci skupia się cała akcja, a dzięki jej kreacji postaci głównej bohaterki i fenomenalnym wokalu aktorki mamy doczynienia z całą gamą barwnych emocji: od gniewu i frustracji, przez smutek i żal, aż po samą radość. Jednak bez wątpienia najbardziej charyzmatyczną personą całego spektaklu była przyjaciółka Pepy – Candela (w tej roli Paulina Grochowska), która jest modelką i boryka się z problemem rozchwiania emocjonalnego. Nieporadność Candeli i oderwanie od świata rzeczywistego jest wprost przekomiczne. Jej rola została świetnie wykreowana i wywołała salwy śmiechu, a także niejednokrotnie doprowadziła publiczność do łez.

Czym byłby znakomity spektakl bez utalentowanych tancerzy? Santiago Bello ułożył znakomitą choreografię, w której dostrzec możemy  mnóstwo hiszpańskich akcentów. Choreograf jest rodowitym Hiszpanem i udało mu się wplątać trochę hiszpańskiej kultury, dzięki czemu widzowie mają okazję podziwiać elementy passo doble, flamenco czy klasycznego tańca hiszpańskiego. Dodatkowo efektu dodają przepiękne kostiumy, które nie tylko podkreślają charakter danej postaci, a także nawiązują do hiszpańskich tradycji.

„Kobiety na skraju załamania nerwowego” to musical oparty na filmie z 1988 roku, hiszpańskiego reżysera Pedro Almodovana. W Polsce możemy oglądać spektakl w Teatrze Rampa w Warszawie. Co ciekawe, warszawski teatr wystawił tę sztukę jako pierwszy w naszym kraju i jako trzeci na świecie. Za reżyserię odpowiada Dominika Łakomska, a autorami inscenizacji Jakub Wocial oraz Santiago Bello, który stworzył także znakomitą choreografię. O oprawę muzyczną zadbał Jan Stokłosa. Hiszpański temperament, dowcipne dialogi, nieoczekiwane zwroty akcji i poruszające piosenki to powody, dla których warto zobaczyć „Kobiety na skraju załamania nerwowego”.

Za możliwość obejrzenia spektaklu dziękuję: