Cztery singielki i Nowy Jork w rolach głównych. Jest to momentami nostalgiczna, z domieszką dramatu i dużą dawką dobrego humoru, produkcja o byciu singlem, opowiedziana z kobiecej perspektywy.

Cztery singielki, cztery zupełnie różne historie. Alice (Dakota Johnson) spotyka się z Joshem od pierwszego roku studiów. Uświadamia sobie, ze tak naprawdę zawsze była w jakimś związku i nie miała okazji pobyć sama ze sobą. Dochodzi do wniosku, że oboje muszą zrobić sobie przerwę i spróbować czegoś nowego spotykając się z innymi ludźmi. W nowej pracy poznaje ekscentryczną i wyzwolona Robin (Rebel Wilson), która czerpie ze singielskiego życia pełnymi garściami. Nie stroni od alkoholu, używek, przygodnego seksu i dobrej zabawy. Dla Robin bycie singielką to styl życia, którego trzeba się nauczyć, więc zostaje mentorką Alice i pokazuje jej jak dobrze bawić się będąc samotną. Poza problemami sercowymi, Alice musi uporać się również z podstarzałą i samotną siostrą Meg (Leslie Mann). Lekarka, która specjalizuje się w ginekologii, przez długi czas zarzekała się, że nigdy nie zajdzie w ciąże, bo to zmieni nie tylko jej ciało, ale również komfortowy styl życia. Zmienia jednak zdanie i usiłuje zajść w upragniona ciążę. Jest jeszcze Lucy (Alison Brie), której historia jest zupełnie osobnym wątkiem. To piękna i mądra kobieta, ale zatraca się w poszukiwaniu idealnego mężczyzny. Zamiast randkowania i poznawania facetów na żywo, pisze algorytmy umożliwiające poznanie tego wymarzonego…

Historia każdej z nich jest zupełnie inna. Alice uczy się, jak być singielką i radzić sobie bez mężczyzny. Początkowo jest to dla niej trudne, ale w końcu stwierdza, że życie singielki jest wspaniałe. Lucy desperacko poszukuje faceta, a to widać na kilometr. Mężczyźni nie lubią desperatek, dlatego też im bardziej Lucy zbliża się do mężczyzny, tym bardziej oni ja od siebie odpychają. Natomiast Meg, pracoholiczka która zarzekała się, że nigdy w życiu nie urodzi dziecka, chociaż osobiście przyjęła ponad 3000 porodów, w końcu włącza jej się instynkt. Uważa jedna, żeby mieć dziecko nie trzeba posiadać partnera. Pech chce, że na jej drodze pojawia się przystojny Josh, który komplikuje całą sprawę. Najbardziej szczera i szczęśliwa wydaje się być Robin. Jej ulubiona rozrywką są imprezy, alkohol i seks. Nie przejmuje się konsekwencjami i żyje według własnych zasad, a najważniejszą z nich jest: nie angażować się. Uważa, że teraz jest jej czas i musi się wyszaleć, a na miłość i tego jedynego jeszcze przyjdzie pora.

Te kontrastujące ze sobą bohaterki, w zależności od potrzeby, rozpaczliwie szukają bądź odpychają partnerów, ale wniosek jest prosty: nikt nie chce być sam. Nie zawsze jednak chodzi o poszukiwania drugiej połówki; jedni potrzebują koło sobie partnera, drudzy dziecka, jeszcze inni – przyjaciela. Sęk w tym, by wsłuchać się w samego siebie i odkryć, czego tak naprawdę potrzebujemy. „Jak to robią single” nie ma na celu przekonania nas, że życie singla jest złe, a bycie w związku jest wspaniałe. Scenarzyści pokazali widzom wszystkie możliwe wersje – singielki w różnym wieku, z różnym podejściem do idei singielstwa, z różnymi życiorysami i dochodzące do różnych wniosków w życiu. Pokazali to w naprawdę doby sposób oraz okrasili dobrą, świeżą muzyką i atrakcyjnymi widokami Nowego Jorku o różnych porach roku.