Migracje zawsze były, są i będą, niezależnie na której szerokości geograficznej mieszkamy. Ludzie przemieszczają się z różnych powodów, głównie po to, żeby polepszyć jakość życia, inni zaś uciekają przed wojną, śmiercią i nędzą. Również Polacy posiadają obszerną historię emigracji, która została opowiedziana w Muzeum Emigracji w Gdyni. Wystawa stała to pierwsza ekspozycja w kraju, która w tak obszerny sposób przedstawia historię emigracji z ziem polskich w okresie ostatnich 200 lat.

Muzeum Emigracji zostało założone w lutym 2012, a udostępnione publiczności 16 maja 2015 roku. Jego placówka mieści się w historycznym budynku Dworca Morskiego przy Nabrzeżu Francuskim w gdyńskim porcie. Siedziba została wybrana nieprzypadkowo – w okresie międzywojennym w sposób zorganizowany obiekt pełnił funkcję tranzytową dla tysięcy Polaków opuszczających ojczyznę. Muzeum prowadzi działalność naukowo-badawczą oraz edukacyjną skupiającą się na dziejach emigracji Polaków, którzy od czasów rozbiorów Polski rozpierzchli się na wszystkie kontynenty.

Wystawa stała to historia rozpoczynająca się 200 lat temu, w czasach gdy Polska zniknęła z mapy świata. W ramach projektu Archiwum Emigranta zbierane i archiwizowane są relacje osób, które opuściły kraj w postaci pisanej, zapisów dźwiękowych lub filmowych. Wśród atrakcji można zobaczyć projekt Batory w budowie – w ramach którego powstaje największa na świecie makieta statku pasażerskiego, a także doświadczyć drogi, którą pokonywali emigranci wyjeżdżający do USA u progu XX wieku – od podróży koleją, długi rejs przez Atlantyk, kontrolę na wyspie Ellis, aż do budowania nowego życia za granicą. Wystawa kończy się na czasach współczesnych. Jej początek i koniec stanowi instalacja w kształcie srebrnego globu, w której można wysłuchać wspomnień polskich emigrantów z całego świata, opowiadających o swoich doświadczeniach.

Ta niezwykła wystawa przybliża przeżycia ludzi opuszczających ojczyznę, ich obawy, nadzieje, a także przyczyny i skutki emigracji. To opowieść o ludziach wyruszających w podróż w nieznane, o przemianach cywilizacyjnych i gospodarczych, których doświadczyli, o legendzie Gdyni i polskich transatlantykach. To historia wybitnych Polaków-emigrantów, znanych za granicą, a często zapomnianych w ojczyźnie i opowieść o Polonii – ludziach kultywujących kulturę i tradycję kraju swoich przodków. W tym zacnym gronie znaleźli się między innymi Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Fryderyk Chopin, Maria Skłodowska-Curie – tych państwa nie trzeba przedstawiać, ale pośród nich widnieją mniej znane osobistości jak: Antoni Patek (założyciel marki zegarków Patek), Ignacy Domeyko (zasłużony dla Chile naukowiec) czy Paweł Strzelecki (odkrywca i autor opracowań o Australii), o których rzadko można usłyszeć w szkole. To także opowieść o powrotach, o polskiej tożsamości i przeróżnych jej obliczach.

Przyznam szczerze, że nie nie miałam wielkich oczekiwań wobec tego muzeum, no bo o czym może być tego typu instytucja? Pewnie są tam tylko trzy sale na krzyż – pomyślałam, a lokalizacja na „końcu świata” bardziej zniechęcała niż zapraszała odwiedzających. A tu takie zaskoczenie! To nowoczesne interaktywne muzeum totalnie mnie pochłonęło. Żałuję, że przybyłam tam tak późno, czyli ok. 16:30, a o 18:00 muzeum się zamyka. W rezultacie nie zdążyłam na spokojnie obejrzeć całej ekspozycji, a pod koniec w biegu przemierzałam kolejne pokoje, czując na plecach oddech pana strażnika, który nerwowo pospieszał odwiedzających do wyjścia, by zamknąć Muzeum. Nie ma tego złego – mam powód, by tam niebawem powrócić, co z przyjemnością uczynię 🙂

Informacje praktyczne

• Adres: ul. Polska 1, Gdynia
• Strona www: https://polska1.pl/
• Godziny otwarcia: poniedziałek (nieczynne), wtorek (10:00-20:00), środa-niedziela (10:00-18:00)
• Ceny biletów na wystawę stałą: normalny 15 zł, ulgowy 11 zł, w środę wstęp jest bezpłatny
• Jak dojechać: samochodem – przed wejściem do Muzeum znajduje się kilkanaście miejsc postojowych; autobusem (linia 119 i 133) przystanek „Dworzec Morski – Muzeum Emigracji 01; SKM przystanek „Gdynia Stocznia” i dalej pójść pieszo (ok. 20 minut) lub dojechać autobusem z przystanku autobusowego „Węzeł Ofiar Grudnia ’70”. Można też wysiąść na przystanku „Gdynia Główna” i dalej pójść pieszo ul. Starowiejską, a następnie ul. T. Wendy (ok. 25 minut)

Wszystkie zdjęcia umieszczone w tym poście są moją własnością, chyba że zaznaczono inaczej. Kopiowanie i używanie bez mojej zgody jest zabronione.

Za zaproszenie dziękuję: