Chcecie zobaczyć śmietankę polskich aktorów ubranych w kobiece fatałaszki a przy tym uśmiać się do rozpuku ? Jeśli odpowiedź  brzmi twierdząco, koniecznie wybierzcie się do Och-Teatru na spektakl „Casa Valentina”.

Jest rok 1962. Akcja toczy się w małym hotelu w górach Catskills w Stanach Zjednoczonych. Pensjonat Rity(Maria Seweryn) i George’a (Rafał Mohr) to na pozór zwykłe letnie siedlisko. W rzeczywistości to miejsce, do którego z całego kraju przyjeżdżają transseksualiści, czyli heteroseksualni mężczyźni, którzy ubierają się jak kobiety. Ricie i George’owi (alias Valentina) udało się stworzyć warunki, w których przebrani mężczyźni – na co dzień stateczni ojcowie i mężowie – czują się bezpiecznie. Tu mogą poczuć się w zgodzie ze sobą i ze swoim kobiecym alter ego. Sielankę przerywa doniesienie na policję o niemoralnym prowadzeniu się. Goście pensjonatu postanawiają założyć oficjalna organizacje, ale wiąże się to z ujawnieniem ich tajemnicy. Czy każdy z nich jest na to gotowy? A co z uczuciami ich bliskich?

Spektakl pozornie wydaje się być zwyczajną komedią, w której występują faceci paradujący w kieckach i perukach. Tak naprawdę porusza on ważny temat, o którym się nie mówi. Transwestytyzm to problem, z którym zmaga się wielu mężczyzn, ukrywając swoją drugą tożsamość przed swoimi najbliższymi. Dla mężczyzn jest to krępujące, ale z drugiej strony nie potrafią oprzeć się swojej kobiecej naturze. Dla rodziny i przyjaciół takiego faceta jest to obrzydliwe i odrażające, a wynika to z niewiedzy i niestety-nietolerancji.

W rolach głównych, poza wspomnianymi Marią Seweryn i Rafałem Mohra, zobaczymy Cezarego Żaka, Piotra Borowskiego, Witolda Dębickiego, Macieja Kosmalę, Mirosława Kropelnickiego, Piotra Machalicę oraz Joannę Gleń. Piosenka „Lolipop” w ich wykonaniu była genialna. Od teraz, słuchając tej piosenki, zawsze przed oczami będę mieć tych facetów wijących się na scenie 🙂  „Casa Valentina” to kawał dobrej komedii ze świetną obsadą. Przez ponad dwie godziny dobry humor nie opuści nikogo.

Za możliwość obejrzenia spektaklu dziękuję: